Truso Fest – Wikiński Festiwal Wody i Ognia

W ramach Europejskich Dni Archeologii 17 czerwca w Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Elblągu odbędzie się festiwal pod znakiem Truso – jedynej wikińskiej osady na terenie dzisiejszej Polski. Nawiązując do tradycji związanych z kowalstwem, metalurgią i szkutnictwem mieszkańców Truso, zapraszamy na wyjątkową podróż w czasie wokół dwóch żywiołów – wody i ognia!

Dzięki Drużynie Wojów Bolesławowych „Białozór” i Drużynie Wikingów Nidhogg z Braniewa dziedziniec elbląskiego muzeum zamieni się w żywą osadę z epoki wikingów. Na gości czekać będą pokazy produkcji ozdób metalowych wraz z prelekcjami w wykonaniu specjalistów z Muzeum Archeologicznego w Biskupinie. Wczesnośredniowieczne techniki wytopu żelaza zaprezentuje Officina Ferraria. Chętni będą mogli wziąć udział w prowadzonych przez Nigdziekolwiek warsztatach tkania na bardku – darmowe wejściówki będą czekać na odbiór w kasie muzeum w czasie trwania wydarzenia (liczba miejsc ograniczona).

Goście imprezy zyskają możliwość odbycia rejsów wikińską łodzią Freya II wraz z załogą po rzece Elbląg. To unikalna sposobność podróżowania statkiem wykonanym zgodnie ze skandynawskim rzemiosłem, po tym samym trakcie wodnym, po którym we wczesnym średniowieczu płynął Wulfstan, czyli autor jedynego źródła pisanego, które dotyczyło Truso.

Spragnionych wiedzy zapraszamy na wykład: „Drony w służbie archeologii. Wykorzystanie nowych technologii w badaniach archeologicznych”, który wygłoszą dr inż. Henryk Olszewski z Akademii Nauk Stosowanych w Elblągu oraz Paweł Wlizło z elbląskiego muzeum. Zwiedzanie kuratorskie wystawy „Truso. Legenda Bałtyku” poprowadzi z kolei dr Jakub Jagodziński.

Imprezę poprzedzi rowerowy rajd z Elbląga do Truso (miejscowość Janów) organizowany przez PTTK Oddział Ziemi Elbląskiej. Uczestnikom wyprawy towarzyszyć będzie archeolog, który na miejscu opowie o stanowisku, historii jego odkrycia i badań.
Dodatkową atrakcją będzie możliwość obejrzenia roweru, którym podróżował podczas odkrycia osady Marek F. Jagodziński. Rajd rozpocznie się o godzinie 9.30 przy Bulwarze Zygmunta Augusta 11, pod budynkiem Muzeum i potrwa łącznie ok. 2:30 h.
Zadbajcie o podstawowe wyposażenie jakim jest kamizelka odblaskowa, oraz o swoje rowery, ponieważ na trasie nie będzie możliwości ich naprawy.
W razie obfitych opadów deszczu organizator zastrzega sobie prawo do odwołania imprezy. Pełny regulamin dostępny na stronie PTTK.

Festiwalowe atrakcje są nieodpłatne. Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia dziedzińca elbląskiego muzeum w najbliższą sobotę, 17 czerwca, w godzinach 12.00 – 18.00.
Współorganizatorami wydarzenia są: Stowarzyszenie Miłośników Truso, PTTK Oddział Ziemi Elbląskiej, Muzeum Archeologiczne w Biskupinie, Akademia Nauk Stosowanych w Elblągu, Drużyna Wikingów Nidhogg z Braniewa, Drużyna Wojów Bolesławowych „Białozór” z Olsztyna, Officina Ferraria oraz Nigdziekolwiek.

Źródło: Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu

No Comments

Inny wymiar złotnictwa z Truso

Złotnictwo skandynawskie epoki wikingów (VIII-XI wiek) charakteryzuje się wielką innowacyjnością w zakresie technik produkcji przedmiotów z metali kolorowych. Wysoki kunszt rzemieślników parających się wytwórczością metaloplastyczną, prezentuje IV tom Studiów nad Truso wydany przez Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu. Autorzy, Jarosław Strobin i Karol Żołędziowski, opublikowali tam bardzo bogaty materiał zabytkowy pozyskany w trakcie wieloletnich badań Truso. Zaproponowali też rekonstrukcje stosowanych wówczas technik produkcji, wsparte specjalistycznymi analizami metaloznawczymi.

Ogromna różnorodność wytworów metaloplastycznych z Truso przedstawionych we wspomnianej publikacji, pokazuje również inny wymiar tej działalności. Niezależnie od przeznaczenia czy funkcji tych przedmiotów – biżuteria, sprzęty, elementy oporządzenia, czy utensylia kupieckie – wyraźnie widoczny jest ich spójny przekaz kulturowy. Nie ulega żadnej wątpliwości, że ten mocny przekaz, inspirowany był wierzeniami społeczności skandynawskich związanymi z postrzeganiem świata. Możemy je poznać dzięki mitologii.

Mitologia skandynawska epoki Wikingów to cenne źródło informacji dotyczących zwłaszcza sfery wierzeń, magii i pogańskich obrzędów. W mitach znalazły odbicie stosunki panujące w dawnych społecznościach, a symbole głównych postaci skandynawskiego panteonu, funkcjonowały w świecie realnym m.in. w formie amuletów.

Przykładem może tu być fragment srebrnej zawieszki wykonanej w warsztacie złotniczym w Truso (ryc. 1). Cała kompozycja, mimo że zachowana fragmentarycznie, przedstawia niewątpliwie Walkirię z koniem. Walkirie, mityczne demoniczne dziewice, służyły Odynowi – zbierały poległych w czsie bitew wojowników i wskazywały im drogę do Walhalli. Podobne znaleziska pochodzą m.in. z Ribe, Tisso, Stentinget, Odense a także z Hedeby w Danii. Dzięki tym znaleziskom możemy przypuszczać jak wyglądała cała zawieszka z Truso, chociaż posiada ona istotne różnice w stosunku do znalezisk wymienionych powyżej. Przede wszystkim Walkiria z Truso wykonana jest mniej realistycznie – bardziej schematycznie. Daje to z jednej strony bardziej jasne przesłanki co do specyfiki warsztatu w którym powstała, z drugiej zaś ułatwia interpretację poszczególnych elementów ubioru i wyposażenia postaci.

Ryc. 1. Janów Pomorski/Truso, srebrna zawieszka przedstawiająca postać kobiety w długiej sukni z okrągłą tarczą i długim mieczem, na głowie spiczasty hełm. Stoi obok konia, trzymając go za uzdę (archiwum MAH Elbląg)

Charakterystyczna jest tu zwłaszcza długa suknia, dobrze widoczna jest też okrągła tarcza z wyraźnie zaznaczonym umbem. Pod tarczą widoczny jest długi miecz. Na głowie spiczasty hełm, spod którego spływają na plecy zaplecione w dwa warkocze włosy. Walkiria stoi z lewej strony konia, trzymając go za uzdę. Warto zwrócić uwagę, że we wszystkich innych znaleziskach tego typu, Walkiria stoi z prawej strony konia. Dużo szczegółów związanych z rzędem końskim (ogłowie, napierśnik) zawartych zostało również w zachowanym fragmentarycznie wizerunku konia, czego nie dostrzeżemy na przywołanych powyżej analogiach.

Innym amuletem związanym z wytwórczością jubilerską znalezionym w Truso jest pryzmatyczna zawieszka bursztynowa (ryc. 2)

Ryc. 2. Zawieszka wykonana z bursztynu znaleziona w Truso (archiwum MAH Elbląg)

Zdaniem niemieckiego archeologa Joachima Wernera (1964), a także innych badaczy, zawieszki tego typu związane są z kultem Herkulesa, rzymskiego bóstwa, który w świecie germańskim utożsamiany był z Donarem/Thorem. Nazwano je amuletami typu Herkules-Keulen. Zawieszki tego typu, znane są m.in. z inwentarzy cmentarzysk kultury czerniachowskiej/Sântana de Mureş (południowa Ukraina, Mołdawia, Siedmiogród, Besarabia oraz północno wschodnia Rumunia) z III-V wieku naszej ery – wykonano je głównie z kości/poroża (ryc. 3).

Ryc. 3. Zawieszka/amulet z cmentarzyska Basel-Gotterbarmweg, grób nr 15 (V wiek n.e.). Źródło: Lehmann 2014,  II. Katalog, s. 27)

Występują one także na znacznie późniejszych chronologicznie cmentarzyskach skandynawskich. Przedmioty te były już wielokrotnie omawiane pod względem ich znaczenia i przesłania. Biorąc pod uwagę kontekst odkrycia takiej zawieszki w Truso (w pobliżu pracowni złotniczej), wskazać należy na inną niż dotychczas interpretację tych zawieszek, bardzo wyraźnie związaną z magicznym znaczeniem zawodu złotnika. Tego typu zawieszki pełniły funkcję amuletów związanych z działalnością metaloplastyczną jako miniatury kamieni probierczych (na co zwrócił uwagę Martin Ježek 2017) – symbolizujących magiczne zdolności złotników. 

Patrząc na charakterystyczne dla warsztatów z Truso wytwory w postaci zapinek równoramiennych (ryc. 4) czy prostokątnych (ryc. 5), dostrzegamy ich skomplikowaną, zdawałoby się niezrozumiałą ornamentykę. Postacie ludzkie posiadają duże głowy z wyłupiastymi oczami, wąskie talie i gruszkowate nogi. Bardziej szczegółowe studia nad stosowaną wówczas ornamentyką wykazały, że inspiracją dla autorów tych dzieł była mitologia. Często były to konkretne postacie z mitologii, m.in.  Odyn czy Loki, reprezentowane w materiale z Truso w postaci główki szpili (ryc. 6) lub aplikacji (ryc. 7).

Ryc. 4. Jedno z ramion zapinki równoramiennej z Truso, które wykonano w stylistyce Borre – na obu ramionach symetrycznie rozmieszczono po trzy główki z rozczesanymi na boki włosami, na zakończeniach z motywem rąk chwytających włosy – prawdopodobnie walka Asów z Olbrzymami w czasie Ragnaröku lub apoteoza konfrontacji dawnych wierzeń z chrześcijaństwem (archiwum MAH Elbląg)

Ryc. 5. Zapinka prostokątna z Truso przedstawiająca m.in. „chwytające bestie” (archiwum MAH Elbląg)

Ryc. 6. Główka szpili przedstawiająca głowę kobiety z włosami spiętymi w kok lub umieszczonymi w czepku. Uwagę zwraca fakt, że brakuje jej lewego oka – wizerunki takie interpretuje się jako przedstawienie Odyna – okiem zapłacił on za wypicie wody mądrości ze źródła olbrzyma Mimira (archiwum MAH Elbląg)

Ryc. 7. Dwie głowy posiadające charakterystyczne cechy – włosy ułożone w poziome dredy, wyłupiaste oczy, sumiaste wąsy i szpicbródkę – tak przedstawiano Lokiego. W Przypadku aplikacji z Truso, podwójna głowa jest dodatkowym argumentem za taką interpretacją – Loki nie był jednoznaczną moralnie postacią (archiwum MAH Elbląg)

Często wykorzystywanym motywem były wizerunki dzikich, walczących zwierząt, niekiedy zawierających elementy różnych gatunków (ssaków, gadów, ptaków), połączonych ze sobą w jeden abstrakcyjny obraz. Przedstawione są niezwykle dynamicznie i w zamierzeniu twórców groźnie – rozwarte paszcze, wyłupiaste oczy, rozszerzone nozdrza (ryc. 8).

Ryc. 8. Zakończenie okucia szkatuły w kształcie stylizowanej głowy wilka lub smoka znalezione w Truso (archiwum MAH Elbląg)

Artykuł jest elementem promocji nowego wydawnictwa Muzeum Archeologicznego w Elblągu. Więcej na temat metaloplastyki w Truso przeczytasz w nadchodzącym tomie Studiów nad Truso.

Bibliografia:
Ježek M.
2017 Archaeology of touchstones. An introduction based on finds from Birka, Sweden,
Prague.
Lehmann S.
2014 Das frühmittelalterliche Gräberfeld von Basel-Gotterbarmweg, Bern.
Werner J.
1964 Herkuleskeule und Donar-Amulett, [w:] JRGZM 11, s. 176–199.

Publikacja autorstwa Jarosława Strobina i Karola Żołędziowskiego, Wytwórczość metaloplastyczna z osady w Janowie Pomorskim, stan. 1. Wyniki specjalistycznych badań artefaktów z metali kolorowych i szlachetnych pozyskanych w sezonach badawczych 1984-1991 oraz 2000-2008 (red.) Marek F. Jagodziński, seria: Studia nad Truso, tom IV, została dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Funduszu Promocji Kultury.

Autor: Marek F. Jagodziński
No Comments

Sprawozdanie z badań archeologicznych prowadzonych w Janowie gm. Elbląg, w ramach projektu „Bałtycka Odyseja”

Zapraszamy do zapoznania się ze sprawozdaniem z badań archeologicznych prowadzonych w Janowie gm. Elbląg, w ramach projektu „Bałtycka Odyseja” autorstwa dr. Marka F. Jagodzińskiego. Link do pobrania: Sprawozdanie z badań wykopaliskowych 2020 r.

  • Zdjęcie tytułowe – K. Rabieta, F. Welc

Za treść niniejszej informacji odpowiada Stowarzyszenie Miłośników Truso i w żadnym wypadku nie należy przyjmować, że odzwierciedla ona stanowisko Unii Europejskiej, Instytucji Zarządzającej lub Wspólnego Sekretariatu Technicznego Programu Współpracy Transgranicznej Polska-Rosja 2014-2020.

No Comments

Unikatowy aureus Faustyny II – artykuł

Jesienią 2016 roku Stowarzyszenie Miłośników Truso pozyskało i przekazało do Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu unikatową monetę Marka Aureliusza. Ten wyjątkowy aureus prezentowany jest na ekspozycji stałej, a wszystkim zainteresowanym kontekstem i znaczeniem tego znaleziska polecamy artykuł autorstwa prof. Aleksandra Bursche i dr. Marka F. Jagodzińskiego.

Tekst do pobrania poniżej.

Unikatowy aureus Faustyny II z legendą mater castrorum z miejscowości Stygajny na Warmii

No Comments

Zapraszamy do Olsztyna na wykład dr. Marka F. Jagodzińskiego!

Warsztaty bałtyjskie wykład Marka F. Jagodzińskiego Olsztyn

Mitologia skandynawska epoki wikingów i chrześcijaństwo na podstawie artefaktów z Truso

W ramach Warsztatów bałtyjskich w Olsztynie, 24 października o godzinie 17:00 odbędzie się wykład doktora Marka Franciszka Jagodzińskiego na temat mitologii skandynawskiej i chrześcijaństwa na podstawie świadectw archeologicznych odkrytych w Truso.

Warsztaty bałtyjskie wykład Marka F. Jagodzińskiego Olsztyn(źródło: Towarzystwo Naukowe Pruthenia)

 

No Comments

Szalony Loki z Truso – cykl wykopaliska internetowe, źródło PortEl.pl

Archeolodzy najczęściej eksplorują warstwy kulturowe w ziemi. Ostatnie wykopaliska przeprowadziliśmy jednak w internecie na stanowisku archiwalnych artykułów elbląskiej gazety internetowej PortEl.pl. Odkurzamy część cyklu Historia jednego przedmiotu!

Niewątpliwie interesującym przedmiotem jest odkryte w 2000 roku okucie pasa. Skomponowano je z dwóch stykających się ze sobą głów ludzkich w pozycji en face. Głowy posiadają bardzo wyraziste twarze z wyłupiastymi oczami, długimi wąsami opadającymi ukośnie w dół i spiczastymi brodami; włosy ułożono w poziome fałdy-warkocze.

Idąc śladem wytyczonym przez wybitnego znawcę mitologii wikińskiej profesora Władysława Duczko, znalezione w Truso głowy z okucia pasa należy uznać za wizerunek Lokiego, który był jedną z najdziwniejszych i najbardziej zagadkowych postaci skandynawskiej mitologii epoki wikingów. W źródłach do poznania mitologii wikingów, takich jak Edda poetycka; Edda prozatorska i Krąg ziemski Snorriego Sturlusona, znajdują się liczne opowieści o tym, jak pokrętne, niezrozumiałe, często zdradzieckie i demoniczne postępki Lokiego doprowadziły do olbrzymiego wzbogacenia mitologicznej rzeczywistości w magiczne przedmioty i demoniczne stworzenia. Należą do nich choćby pierścień Draupnir i młot Mjöllnir oraz ośmionogi koń Sleipnir, wilk Fernir, wąż Midgardsorm, czy władczyni świata podziemnego Hel. Z tych źródeł wynika też, że to właśnie Loki przyczynił się zarówno do powstania, jak i zagłady świata podczas Ragnaröku. Nie wiadomo jednak co sprawiło, że posiadająca fatalną opinię i tak niejednoznaczna postać (olbrzym, a może As) stała się przedmiotem powszechnego kultu. Zapewne decydujące znaczenie miała tu specyfika filozoficznej i moralnej rzeczywistości społeczności nordyckich epoki wikińskiej. Najtrafniej wyraził to Władysław Duczko w swojej ostatniej książce Moce wikingów: „… od dawien dawna wierzono, iż nic tak dobrze nie utrzyma z dala od człowieka sił mu wrogich, jak sam symbol owych sił – w tym przypadku szalony, demoniczny Loki”.

Ryc. 1. Zdjęcie omawianego okucia pasa. [Fot. archiwum MAH]

Motyw głowy ludzkiej jest charakterystyczny dla sztuki skandynawskiej i sięga jej początków. Powszechnie uważa się, że Germanie zainspirowani zostali w tym względzie przez Celtów. W Skandynawii okresu wikińskiego (VIII – XI wiek) spotykamy wizerunki głów zarówno w postaci metalowych zawieszek, okuć, elementów szpil, jak też rytów kamiennych. Dotąd najbardziej znanymi znaleziskami tego typu w Polsce są: kamienny posąg zwieńczony czterema głowami, odkryty jeszcze w XIX wieku w rzece Zbrucz na zachodniej Ukrainie oraz drewniany posążek z głową o czterech twarzach znaleziony w trakcie badań wykopaliskowych prowadzonych na wyspie Wolin (lata 70. XX wieku). Opierając się na informacjach podanych przez Saxo Grammaticusa, duńskiego historyka i kronikarza z XII/XIII wieku, oba znaleziska łączono do niedawna ze Świętowitem – bóstwem czczonym przez pogańskich Słowian m.in. w Arkonie na Rugii. Ostatnie badania i studia w tych kwestiach pokazują jednak, że znaleziska te niekoniecznie mają związek z wczesnośredniowiecznymi Słowianami. Kijowscy archeolodzy Natalia Chamajko i Oleksij Komar opublikowali tezę, że Świętowit ze Zbrucza to dziewiętnastowieczne dzieło polskiego romantyka, natomiast Władysław Duczko twierdzi, że wolińska figurka Świętowita to zabytek skandynawski, na co przytacza wiele analogii pochodzących ze Skandynawii.
Skandynawskie pochodzenie tego typu wizerunków potwierdza opisane powyżej znalezisko z wikińskiego emporium Truso. Okucie pasa z Truso można oglądać w Muzeum Archeologiczno-Historycznym w Elblągu na wystawie „Truso – legenda Bałtyku” w dziale „Panteon i amulety”.

 

Autor tekstu: dr Marek F. Jagodziński, starszy kustosz Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu
Prezes i założyciel Stowarzyszenia Miłośników Truso

 

źródło: portEl.pl, cykl “Historia jednego przedmiotu”, Link do oryginalnego artykułu

No Comments

Dama z Truso – cykl wykopaliska internetowe, źródło PortEl.pl

Archeolodzy najczęściej eksplorują warstwy kulturowe w ziemi. Ostatnie wykopaliska przeprowadziliśmy jednak w internecie na stanowisku archiwalnych artykułów elbląskiej gazety internetowej PortEl.pl. Odkurzamy część cyklu Historia jednego przedmiotu!

W trakcie prac wykopaliskowych w osadzie Truso odkryto trzy zawieszki z wyobrażeniem kobiet w długich sukniach. Były to niewielkie, około 3-centymetrowe, jednostronne plakietki zaopatrzone w uszko do zawieszania. Dwie srebrne przedstawiają postać z profilu, zaś ołowiana prezentuje kobiecą postać „en face”. Jak ustalił wcześniej wybitny znawca okresu wikińskiego prof. Władysław Duczko, tego typu zawieszki obrazowały w społecznościach nordyckich „wizerunki kobiet z wyższych sfer, które zakładały najpiękniejsze szaty na ważne wydarzenia, takie jak ceremonie religijne czy uczty w halach”. Służyły one manifestowaniu porządku hierarchicznego i wytwarzaniu więzi społecznych. Same zaś zawieszki przedstawiające takie kobiety-arystokratki, były atrybutem tożsamości społecznej, znakiem przynależności do określonej grupy.

Ryc. 1. Srebrna zawieszka obrazująca kobietę [źródło: archiwum MAH]

Jedna z tych zawieszek posiada dwa elementy, które moim zdaniem dają podstawę do innej interpretacji tej miniaturowej figurki (ryc. 1). Pierwszy z nich to wyraźnie zaznaczona na sukni długa wstęga (fasciae) o charakterze ceremonialnym, drugi to trzymany na ramieniu podłużny przedmiot.
Wstęgi wywodzą się z noszonych w starożytnej Grecji, zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety długich, białych szat, które były często spinane na piersi. W Rzymie początkowo były strojem wyłącznie kobiet. Zwyczaj noszenia wstęgi (głównie purpurowej barwy) jako ozdoby togi i symbolu rangi zajmowanego stanowiska przyjęli z czasem cesarscy urzędnicy. Chrześcijanie nadali wstędze charakter liturgiczny, dziś znany jako stuła.

Długi przedmiot, oparty na ramieniu i trzymamy w zgiętej w łokciu ręce, jest prawdopodobnie również ważnym atrybutem znaczenia lub wyjątkowej pozycji społecznej wyobrażonej na zawieszce postaci kobiecej.

Analogiczne zawieszki odkryto na cmentarzysku w Birce, zaś fragment ceramicznej formy odlewniczej takiej zawieszki znaleziono w Starej Ładodze. Na wszystkich tych przedmiotach wyraźnie zaznaczone są szarfy oraz długie przedmioty oparte na ramieniu i trzymany w zgiętej w łokciu ręce. Wskazuje to na nieprzypadkową obecność tych atrybutów na figurkach kobiet i może świadczyć, że wszystkie omówione powyżej zawieszki (oraz forma odlewnicza) wyobrażają konkretną, znaną wytwórcy postać. Czy była to najsławniejsza z bogiń Freja, na co zwrócił uwagę A. Plochov interpretując fragment formy odlewniczej ze Starej Ładogi, czy też kobieta pełniąca w społeczności nordyjskiej funkcję kapłanki – to pytanie czeka jeszcze na ostateczne rozstrzygnięcie. Tymczasem zawieszkę można zobaczyć na wystawie Truso w elbląskim muzeum.


Autor tekstu: dr Marek F. Jagodziński, starszy kustosz Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Elblągu
Prezes i założyciel Stowarzyszenia Miłośników Truso

 

źródło: portEl.pl, cykl „Historia jednego przedmiotu”, Link do oryginalnego artykułu

No Comments

Stowarzyszenie pozyskało monetę Marka Aureliusza!

Stowarzyszenie Miłośników Truso zajmuje się przede wszystkim popularyzacją wiedzy na temat emporium. Nie pozostajemy jednak obojętni na kulturę materialną całego regionu. Naszymi staraniami w grudniu 2016 roku udało się pozyskać złoty aureus cesarza Marka Aureliusza, wybity dla Faustyny Młodszej. Rzymska moneta została odnaleziona przez osobę prywatną w miejscowości Stygajny. Uchwałą zarządu stowarzyszenia  przekazana została elbląskiemu muzeum.

Na temat znaczenia znaleziska wypowiedział się m.in. prof. Aleksander Bursche:

W 99 procentach tej klasy znaleziska trafiają do słynnych kolekcji prywatnych na zachodzie. Jest to fantastycznie unikalna moneta. Nie ma on pełnej analogii. Podobna moneta, ale jednak inna, znana jest z kolekcji znajdującej się w Gabinecie Monet w Brukseli.

Moneta została przekazana do Muzeum w Elblągu, gdzie prezentowana jest na wystawie stałej Goci. Znad Bałtyku do Rzymu

No Comments

Startujemy!

Stowarzyszenie Miłośników Truso ma za sobą długie lata pracy i cały bagaż doświadczeń. Od 1995 roku przebyliśmy długą drogę wspierając nasze statutowe cele. Do tej pory udało nam się wspierać organizację konferencji, czy prowadzenie badań wykopaliskowych na osadzie w Janowie Pomorskim (czyli historycznym Truso).

Jest nam niezmiernie miło przywitać Ciebie czytelniku na naszej witrynie. Znajdziesz tu informacje dotyczące naszego stowarzyszenia, dotychczasowej i bieżącej działalności i podstawowego celu jakim jest budowa repliki osady Truso.

Jest to przestrzeń dla wszystkich sympatyków naszego Stowarzyszenia i miejsce, które dedykujemy każdemu miłośnikowi nauki, kultury i rozwoju. Znajdziesz tu bogatą literaturę naukową dotyczącą badań Truso, zdjęcia z wykopalisk czy zdigitalizowane materiały. Zależy nam na nawiązaniu współpracy i znalezieniu jak największej liczby entuzjastów naszej idei. Jeśli chcesz nawiązać współpracę, koniecznie do nas napisz!

Jakub Jagodziński

No Comments